Żuk latarnik (ang. Lantern Beetle; łac. Supernatet coleoptera, czyli "pływający chrząszcz"; w języku Na'vi: kinamtsìng) – gatunek owada żyjącego na Pandorze.
Anatomia[]
Żuk latarnik ma cztery odnóża i wyewoluował z sześcionożnych zwierząt. Tylna para odnóży jest uzbrojona w drapieżne pazury, wykorzystywane do polowania na mniejsze owady.
Zachowanie i tryb życia[]
Poza chodzeniem, odnóża owada mają również zdolność wykonywania silnych, niemal pionowych wyskoków. Będąc już z powietrzu, żuk latarnik nadyma swój duży brzuch, co pozwala zawiesić go w powietrzu. Ten zabieg znacznie zwiększa rozmiar owada, co stanowi doskonały mechanizm obronny przed drapieżnikami.
Bioluminescencyjna skóra żuka w ciemności emituje łagodne purpurowe światło. Barwa ta odgrywa znaczącą rolę podczas rytuału godowego, podczas którego grupa żuków lata blisko siebie. W odróżnieniu od typowych rytuałów godowych, ten u żuków latarników nie ma charakteru konkurencyjnego, co raczej, by każdy osobnik znalazł partnera odpowiadającego jego gustowi, a dobór odbywa się na podstawie analizy subtelnych różnic w kolorze bioluminescencji, w tym tonacji, intensywności i odcienia. Te różnice są tak niewielkie, że ani Na'vi, ani ludzie nie są w stanie ich dostrzec gołym okiem.
Podczas lotu żuk wykorzystuje parę małych skrzydeł do utrzymywania kierunku podczas poszukiwania pożywienia.
Znaczenie w kulturze Na'vi[]
Żuk latarnik jest przedmiotem wymyślnej bajki Na'vi. Opowiada ona o niezwykle rzadkich osobnikach, które potrafią zmieniać swój kolor na życzenie, w obrębie wszystkich barw tęczy. Starsi Na'vi lubią przekazywać tę opowieść dzieciom, aby zachęcić je do eksplorowania mrocznych jaskiń w poszukiwaniu tęczowego żuka.