Gromogłosy kolos (ang. Soundblast Colossus; łac. sonus magnus mammalia; nazwa Na'vi txampam) – dużych rozmiarów stworzenie lądowe żyjące na Pandorze.
Anatomia[]
Liczące ponad 15 m długości i 14 m wysokości zwierzę ma krępe ciało wsparte na sześciu masywnych łapach. Ogon jest krótki i ostro zakończony, łeb trójkątny i u góry zwieńczony pionowym kostnym wyrostkiem. Jednak najbardziej charakterystyczną cechą zwierzęcia jest ogromny grzebień wyrastający ze grzbietu, przypominający żagiel. Grzebień zbudowany jest z pojedynczych pionowych, zachodzących na siebie płyt, z których każda kryje po kilka otworów oddechowych.
Siedlisko[]
Zwierzę można spotkać w równinnych i stepowych rejonach Pandory. Jednym z jego znanych siedlisk jest Wyżyna.
Zachowanie[]
Żagiel grzbietowy gromogłosego kolosa może być otwierany, zamykany lub odchylany tak, by łapać potężne wiatry wiejące na równinach. Powietrze wlatuje przez otwory i jest magazynowane, a następnie może zostać użyte przez zwierzę do wytworzenia gwałtownej fali uderzeniowej, co ma na celu dezorientację lub nawet obezwładnienie większości żyjących stworzeń.
Kolos w dużej mierze polega na tej niespotykanej umiejętności, jako że jest dość powolny i nie posiada żadnych innych mechanizmów ataku ani obrony; za wyjątkiem grubej skóry, która stanowi wyzwanie nawet dla najbardziej zaciekłych drapieżników.
Zwierzę przeważnie jest samotnikiem, jednak od czasu do czasu odbywa wędrówkę z pojedynczym towarzyszem. Wówczas korzysta ze swojego grzebienia nie tylko do obrony, lecz również do komunikacji.
Znaczenie w kulturze Na'vi[]
Na'vi z klanu Zeswa wykorzystują gruby pancerz gromogłosego kolosa do wytwarzania tarcz oraz sań do przenoszenia upolowanej zwierzyny do wioski.
Stara legenda Na'vi opowiada o górze, która chciała zwiedzić świat, poprosiła więc o pomoc wiatr. W odpowiedzi wiatr uderzał w górę przez wiele lat, formując ją w pierwszego w historii kolosa i uwalniając go, by samodzielnie przemierzał świat. Od tej pory zwierzę jest głęboko zaprzyjaźnione z wiatrem[1].